WdkA Researchblog Rinze Borm

Meegenomen object voor de workshop van Moniek Driesse

Het optisch centerpunt is een conventionele manier om precieze coordinaten te bepalen. Binnen machinebouw is/was het een van de meest nauwkeurige analoge methoden.

In deze link legt een ‘ex-machinist’ uit hoe deze methode werkt en doet hij onderzoek naar twee alternatieven. Tot zijn verbazing scoort de methode hoger (lees nauwkeuriger) dan moderne digitale uitlezing.

Het optisch centerpunt (foto) ligt al een aantal maanden in mijn werkplaats tot de verbeelding te spreken. Op het moment dat ik een dergelijke bewerking nodig had, en niet het budget had om dit uit te besteden, ben ik op onderzoek uit gegaan.  Het alternatief lag letterlijk binnen handbereik.

Het optisch centerpunt heeft een dubbele laag voor mijn onderzoek. Enerzijds is het noodzakelijk voor de precisie die ik nastreef met de bouw van de cnc machine. Anderzijds staat het symbool voor het bepalen van lokatie binnen mijn onderzoeksgebied. Ik merk dat mijn onderzoek zich door dit soort instrumenten meer en meer richting ‘tool making’ gaat.

Tijdens de presentatie merk ik dat mensen snel gefascineerd zijn door dit soort instrumenten. Het wordt dan ook uiterst voorzichtig gehanteerd.

Vragen aan participanten:

Belangrijke speeddate uitkomsten:

Advies/suggesties Moniek:

Richard Sennett, the Craftsman

Richten tijdens onderzoek op het krachtenveld tussen ambacht en digitale productieprocessen.

 

 

 

 

Docenten: Deanna Herst & Anne van Oppen

30 januari 2015

Ed van Hinte, Prevelement over designkritiek, 2014

De auteur neemt een duidelijk standpunt in. Het standpunt is niet onderbouwt, het stuk is voor en door een ontwerper geschreven.

Met name de structuur van de tekst (puntsgewijs na een korte introductie) in combinatie met eenvoudig/klaar taalgebruik (in tegenstelling tot eco) maakt dat de tekst gemakkelijk weg leest. De tekst heeft wat weg van een manifest gecombineerd met een advies. De auteur vindt dat er iets moet veranderen, maar laat wel aan de lezer over er iets mee te doen. De korte zinnen zorgen ervoor dat de boodschap bondig geformuleerd wordt.

Een aantal punten die mij binnen deze tekst aanspreken zijn: De samenwerking met mensen uitanderen disciplines. Ik probeer dit in mijn praktijk veel te doen. Het vermijden van jargon. Ik betrap mezelf er met regelmaat op en besef dat vaak te laat. Humoristische manier van verwoorden, dit relativeert het vak, ik denk dat dat nodig is om tot betere ontwerpen te komen.

 

Umberto Eco, The Poetics of the open work, 1989

 

Een zeer gelaagde tekst, waarschijnlijk als je hem meerdere keren leest duik je weer een nieuwe laag in. Om eerlijk toe te geveven was met name de eerste laag al bijna niet door te komen. Het aantal voorbeelden dat hij aankaart neem ik oppervlakkig tot me. Om ieder voorbeeld meteen te onderzoeken is bijna niet te doen, toch maakt dit de tekst wetenschappelijker dan de andere 3 teksten die we deze bijeenkomst behandelen. Ik heb in het verleden een aantal romans van eco gelezen en kom nu tot de conclusie dat zijn humor en verhalende manier van vertellen als smeerolie werken. Neem dit weg en je krijgt een tekst als deze. Wellicht nog een keer (of vijf) lezen.

Openness staat centraal in deze tekst. Ondanks dat dit werk uit de jaren 80 stamt, is het vandaag de dag actueler dan ooit.

 

Anne van Oppen, Mobilotoop, een visie op een mobiliteitscultuur

 

Een laagdrempelige text met promotionele doeleinden. In eerste instantie lees je het als een op zichzelf staand manifest, later blijkt het een promotie voor een tentoonstelling te zijn. Dit veroorzaakte voor mij wat verwarring tijdens het lezen. Met name de positie van de auteur was voor mij moeilijk te achterhalen.

 

Deanna Herst, Form follows user, 2011

Een tekst over open design/open source en de invloed daarvan op de rol van de ontwerper. Voorheen lagen de auteursrechten volledig bij de ontwerper/kunstenaar vanwege het eindproduct en het bijbehorende handschrift van de desbetreffende artiest. Zo werden ontwerpers opgeleid. De ‘nieuwe’ rol van de ontwerper wordt geillustreerd met een quote uit the poetics of the open work van eco. De ontwerper komt met de structuur van het ontwerp, de gebruiker volgt daarin en draagt op zijn of haar manier bij. Form follows user.